Ψυχική αντοχή: Οτιδήποτε στη ζωή αναπτύσσεται έτσι όπως δεν το περιμένουμε και είναι δυσάρεστο αποτελεί μια ψυχολογική πρόκληση. Το τρέξιμο δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Δυσφορία, απογοήτευση και αρνητικά συναισθήματα μας δοκιμάζουν. Θέλουμε να δώσουμε τέλος σε μια τέτοια άσχημη προσπάθεια. Εκεί είναι όμως που αν επιμείνουμε καλλιεργούμε την υπομονή και την ανθεκτικότητα της ψυχής μας που σίγουρα θα την χρειαστούμε σε αγωνιστικές δοκιμασίες που έτσι και αλλιώς υπάρχει έντονη πίεση. Η πνευματική διαχείριση στο τρέξιμο παίζει ρόλο σημαντικό και πρέπει να την εξασκούμε όπως τις σωματικές παραμέτρους. Να λοιπόν που σε τέτοιες “κακές” μέρες μας δίνεται αυτή η ευκαιρία, η οποία με την πάροδο των χρόνων θα μας βοηθήσει και στην ζωή μας γενικότερα. Και υπόψη, αυτές οι μέρες δεν είναι προσχεδιασμένες όπως οι μέρες που κάνουμε π.χ διαλειμματική προπόνηση, προκύπτουν συνήθως τυχαία, ακόμη καλύτερα δηλαδή στην πνευματική διαχείριση του απρόοπτου και δύσκολου.

Αφουγκραζόμαστε το σώμα μας: Στην δυσκολία ενός “κακού” τρεξίματος μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το σώμα μας και να πάρουμε αποφάσεις για το αν χρειαζόμαστε τελικά ξεκούραση ή είναι τυχαίο, αλλά και αν χρειάζεται ίσως να “πειράξουμε” λίγο το προπονητικό μας πρόγραμμα. Είναι μια ευκαιρία δηλαδή γενικότερης δρομικής ενδοσκόπησης.

Μαθαίνουμε να είμαστε ταπεινοί: Το τρέξιμο μπορεί να πάει στα “ουράνια” αλλά και να σε στείλει στα “τάρταρα”. Δεν έχει σημασία τι επιπέδου αθλητής είναι ο καθένας, όλοι μας έχουμε ταπεινωθεί κάποια φορά, γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι και πάντα υπάρχουν παράγοντες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Αν μια “κακή” μέρα την δούμε με ταπεινότητα, θα καλλιεργήσουμε πολύ περισσότερο την ευγνωμοσύνη για μια πολύ καλή δρομική ημέρα ή αγώνα, καθώς και για τα μαθήματα από μια “κακή” ημέρα.

Προσαρμοστικότητα: Μια από τις σπουδαιότερες αρετές στη ζωή και φυσικά στο τρέξιμο. Απροσδόκητες ανατροπές θα συναντήσουμε σίγουρα στους αγώνες μας και αν έχουμε μάθει να ψάχνουμε μέσα μας εναλλακτικές προσεγγίσεις και να προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας στις “κακές” ημέρες, θα μπορέσουμε να τις χειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο.

Εκτιμώντας την πρόοδο: Οι “κακές” ημέρες μπορούν τέλος να λειτουργήσουν σαν αντίθεση, σαν ένα “ελατήριο” που θα μας δώσει ακόμα μεγαλύτερη χαρά στις μέρες που νιώθουμε τέλεια και πετυχαίνουμε επιδόσεις και ρεκόρ. Στην διαδρομή των τρεξιμάτων μας κάθε βήμα – έστω και μικρό ή δύσκολο – μετράει και ολοκληρώνει το ταξίδι μας στην μαγεία των δρόμων ή των μονοπατιών.

Το τρέξιμο και ο αθλητισμός γενικότερα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή. Πέφτεις και σηκώνεσαι, κλαις και γελάς, αγωνίζεσαι και δακρύζεις από χαρά ή και λύπη μερικές φορές, νιώθεις πιο κοντά στη φύση και τα αρχέγονα συναισθήματα μέσα μας. Αυτά όλα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς και κάποιες “κακές” μέρες. Έτσι είναι το “να ζεις” και ευτυχής αυτός που τα βιώνει. ‘Αλλωστε όπως είχε πει ο αγαπημένος μου Oscar Wilde: “Να ζεις είναι το σπανιότερο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο”.

ΥΓ ... Βέβαια ο Oscar Wilde είχε πει και το περίφημο: "O μόνος τρόπος να αποφύγεις τον πειρασμό είναι να υποκύψεις σε αυτόν" .. και στην περίπτωση μας του "κακού" τρεξίματος είναι πολλοί οι πειρασμοί καθώς δεν "τραβάει" το πράγμα, π.χ. η σκέψη μιας παγωμένης μπύρας πίσω στον καναπέ μας .. αλλά αυτό είναι δική σας απόφαση ...  ;-)

Δημήτρης Τρουπής