Στη Σκωτία διοργανώνονται οι περίφημοι ‘Fell-running’ αγώνες στους υψηλούς λόφους τόσο των Highlands όσο και των νοτιότερων Lowlands. Το μεγαλύτερο βουνό της Σκωτίας αλλά και ευρύτερα της Βρετανίας ονομάζεται Ben Nevis, με την υψηλότερη κορυφή στα 1.344m.

Μετά από αρκετές προσπάθειες για να βρώ έναν κατάλληλο αγώνα, έφτασε η μέρα να συμπληρώσω την φόρμα συμμετοχής για έναν fell-race μήκους 15km και θετικής υψομετρικής διαφοράς 950m.

Ήταν πρωί Κυριακής, ο αγώνας ξεκινούσε στις 12 το μεσημέρι από το χωριό Alva, 55km βορειοανατολικά της Γλασκώβης. Εύκολα προσβάσιμο το χωριό, καταφθάνοντας βρήκαμε την Pub στην οποία συγκεντρώθηκαν οι αθλητές προκειμένου να παραλάβουν τους αριθμούς τους αλλά και να ζεσταθούν πίνοντας ένα ζεστό τσάι. Ήρθε η σειρά μας για πάρουμε το BIB του αγώνα. Ξαφνιασμένος ο διοργανωτής μας ρώτησε από που ερχόμαστε. ‘We are from Greece’, του είπαμε. Χαμογέλασε και συμπλήρωσε: ‘I have been to Olympos, I know Prionia and Petrostrouga'. Στη συνέχεια μας έδωσε τους αριθμούς και μας προέτρεψε να πάμε στον David για έλεγχο εξοπλισμού.

Έλεγχος εξοπλισμού; Δεν ήμασταν συνηθισμένοι να εξοπλιζόμαστε στους Ελληνικούς αγώνες και ειδικά σε τέτοιου μικρού μήκους αγώνες με πυξίδα, σφυρίχτρα, αδιάβροχα γάντια και παντελόνι (να σας πω την αλήθεια, είδα τη σημείωση στη σελίδα του αγώνα αλλά δεν έδωσα σημασία). Πρέπει να τα έχετε μαζί σας μας είπε, καθώς στην κορυφή αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες. Έχει πολύ ομίχλη και η διαδρομή δεν είναι σηματοδομημένη, πρέπει εσείς να βρείτε τα μονοπάτια. Δε σας κρύβω, αρχίσαμε να αγχωνόμαστε.

Αφού μας έδωσαν μια πυξίδα, έναν χάρτη και τον υπόλοιπο απαραίτητο εξοπλισμό, πήραμε μια θέση στη γραμμή της εκκίνησης μαζί με τους υπόλοιπους περίπου 100 χαμογελαστούς και κάθε άλλο παρά αγχωμένους Σκωτσέζους. Ο αγώνας ξεκινά, ανηφορίζοντας στις πλαγιές του Ochil Hills. Ένα γραφικό ποταμάκι στα δεξιά μου, με έκανε να κάνω την πρώτη μου στάση για μια φωτογραφία. Συνεχίζω και συναντώ μια ‘καλή’ ανηφόρα με πυκνή βλάστηση από θαμνώδη φυτά που έφταναν στο ύψος της μέσης. Οι δρομείς μετά από λίγα χιλιόμετρα είχαν ήδη αρχίσει να διασπώνται. Εγώ ‘κολλημένος’ σε μια παρέα ντόπιων για να μη χάσω το μονοπάτι.

Τα σύννεφα είχαν αρχίσει να μας ενοχλούν, καθώς ήταν πολύ χαμηλά, απειλώντας για βροχή. Φτάσαμε στην πρώτη κορυφή, όχι ιδιαίτερα υψηλή, γύρω στα 680m. H ομίχλη ήταν πολύ πυκνή, τέτοια που σε δυσκόλευε να εντοπίσεις τον μπροστινό σου εύκολα. Η πυκνή λάσπη, το γρασίδι και οι καλά κρυμμένες λακούβες, δυσκόλευαν όλο και περισσότερο το έργο μας. Πρώτη κορυφή, με πολλές στάσεις για φωτογραφία και πολύ περισσότερες τούμπες. Επιτέλους, κατηφόρα! Βάζω το κινητό μου μέσα και ετοιμάζομαι για μια γρήγορη κατάβαση. Τα γλιστρίματα έρχονταν το ένα μετά το άλλο, καθόλου συνηθισμένος σε τέτοια τερέν, οι ‘συνοδοιπόροι’ μου γνήσιοι fell-runners κατέβαιναν δίχως καμία ανησυχία. Έμεινα πίσω, παρακαλώντας να τελειώσει η κατηφόρα.

Ναι. Προτιμούσα την ανηφόρα. Ξεκινάει λοιπόν η ανάβαση για την δεύτερη κορυφή, παρέα με 5-6 Ακολουθούσα τα ίχνη των προπορευόμενων, δεν ήθελα με τίποτα να τα χάσω. Σκωτσέζικα, περίεργα μαύρα πρόβατα. Κόντρα ανηφόρα, λάσπη και πυκνή ομίχλη πάλι, με μια διαφορά από την προηγούμενη ανάβαση. Ήμουν μόνος. Ακολουθούσα τα ίχνη των προπορευόμενων, δεν ήθελα με τίποτα να τα χάσω. Φτάνω στην υψηλότερη κορυφή, 721m. Έκανα πολύ κρύο και αναγκάστηκα να φορέσω τα δανεικά γάντια.

Ξεκινάει πάλι η απειλητική κατηφόρα. Αυτή τη φορά πιο απότομη, με αρκετές καλυμμένες πέτρες που κάθε απρόσεκτο πάτημα απέβαινε μοιραίο. Βλέπω το χωριό, επιτέλους τελείωνε το μαρτύριο της κατηφόρας. Φτάνω 2-3 μπροστινούς. Κατεβαίνουν από ένα μονοπάτι κάνοντας τσουλήθρα. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να το κατέβεις, ήταν πολύ απότομο και το γρασίδι γλιστρούσε πολύ. Το δοκίμασα κι εγώ!

Τερματισμός και πίσω στην Pub για μια ζεστή σούπα και απονομή μεταλλίων. Λίγο διαφορετική από τις δικές μας απονομές. Ούτε βάθρα, ούτε τίποτα. Οι τρεις πρώτοι κάθε κατηγορίας, άκουγαν το όνομά τους και πλησίαζαν στο κεντρικό τραπέζι για να παραλάβουν…τις μπύρες τους! Μετά από λίγη ώρα, άρχισα να ετοιμάζομαι για το δρόμο της επιστροφής στη Γλασκώβη, αφήνοντας πίσω πανέμορφες εικόνες και.. έναν ανοιχτό λογαριασμό με το ‘παιχνίδι’ του fell-running.